teste

‘Wat denk je, wie is je ergste vijand?” – Zo’n vraag werd ooit gesteld door de professor in de psychologie Hal Hershfield duizend mensen. En de helft van hen antwoordde: “ikzelf”. Hoe u relaties met uzelf kunt opzetten en leert om uw eigen ondersteuningsbronnen te gebruiken, zegt psycholinguïst Irina Medvedeva.

De relatie van een persoon met zichzelf is een groot en complex onderwerp, dat weinig aandacht krijgt. De meesten van ons zijn gewend om in de wereld van externe communicatie te leven, problemen op te lossen: “Hoe te zeggen?”,” Wat te antwoorden op een andere persoon om een ​​relatie te onderhouden?”,” Wat te beantwoorden op aanstootgevende woorden of kritiek “enzovoort.

Aan de ene kant is er niets mis mee, integendeel: dus wij passen ons aan aan de sociale omgeving en bouwen we belangrijke relaties op. Aan de andere kant, wanneer we interne communicatie volledig negeren (en onze psyche communiceert met zichzelf, ongeacht of we het opmerken of niet), worden we geconfronteerd met twee problemen.

1. Vanwege het feit dat we meer nadenken over hoe we moeten zeggen over onze ervaringen aan een ander, gaan al onze middelen naar een externe reactie, en niet naar levende emoties en zelfondersteuning. Als gevolg hiervan blijven gevoelens en rusteloze gedachten onopgemerkt en kunnen ze een obstakel worden voor beweging naar het doel of zelfs de oorzaak van de ziekte.
2. Werk aan persoonlijke gevoelens en angst gaat alleen op extern niveau: iemand anders naast ons is er altijd bij betrokken. Vandaar de afhankelijkheid van de mening van de ander, en de problemen met het gevoel van interne steun, en het onvermogen om onafhankelijk van zijn staat om te gaan, en de kwetsbaarheid voor kritiek.

Ons is geleerd om relaties op te richten met andere mensen uit de kindertijd, maar om met zichzelf https://kamagra-pillen.com/ te onderhandelen – ze onderwijzen helemaal niet. Daarom, zelfs tegen de leeftijd van dertig, weten maar weinig mensen wat voor soort persoon hij voor zichzelf is en hoe je deze mysterieuze relaties helemaal kunt vestigen.

Waarom zijn we niet genoeg steun voor geliefden

Wanneer we geen zelfvertrouwen missen, proberen we intuïtief het gebrek aan interne ondersteuning te compenseren. Een dergelijke strategie heeft beperkingen.

• Onnauwkeurige ondersteuning. Omringende mensen kan niet altijd weten wat voor soort steun we nodig hebben. De “alles zal doorgaan” van dienst, “maak je geen zorgen”, “genoeg snot voor een vuist om te wikkelen” helpt een persoon zelden te herstellen.
• De lading op geliefden. Zorg voor de stemming van een andere persoon is een moeilijk werk dat interne middelen en kennis vereist. Het is gemakkelijk om het moe te worden.

Interne dialoog: doden of luisteren?

Houding ten opzichte van interne spraak (en in het bijzonder interne dialoog) in de literatuur en in alle soorten discussies dubbelzinnig. Als ik je vertel wat ik doe, nemen mensen meestal mee aan de discussie met interesse. Maar de meest voorkomende vraag die ik moet horen, klinkt als volgt: “Hoe maak ik mijn innerlijke stem stilte?”

De mythe was geworteld in de hoofden van veel mensen dat de interne dialoog iets vijandig is. Dit is fundamenteel verkeerd. Onze psyche reageert niet alleen op de buitenwereld, maar ook, dus elke persoon wordt niet alleen ondergedompeld in externe communicatie – met andere mensen, maar ook in de interne, met zichzelf, en om preciezer te zijn – met zijn gedachten en ervaringen.

En de vraag hier is anders: hoe onze psyche met zichzelf communiceert?

De interne dialoog is anders

Destructieve interne dialoog leidt af van het oplossen van problemen, vermindert het zelfvertrouwen en veroorzaakt onaangename gevoelens. Resource – vergelijkbaar met een wijze vriend, met zijn hulp kunt u uzelf sturen en uzelf onderhouden.

Ooit deelde mijn vriend haar ervaringen: “Ik heb onlangs een groot project afgemaakt. Dat was geweldig. Maar op het werk kreeg ik geen dankbaarheid of lof voor het resultaat. Ik was erg beledigd. Enkele dagen maakte ik me zorgen en werkte ik door geweld. Het verwonding van gedachten flitsten in mijn hoofd dat mijn werk niet werd op prijs gesteld, dat ik niemand nodig had – en alle andere onzin die de stemming verwende.

Maar toen slaagde ik erin mezelf bij elkaar te brengen en mezelf uit te leggen: “Hoe tevergeefs? Het was belangrijk voor mij om het te doen. Ja, ik ben van streek dat ik geen feedback heb ontvangen, maar dit betekent niet dat ze me niet waarderen of dat ik een slechte werker ben. En dan, als ik feedback nodig heb, kunt u de leider hierover op de een of andere manier vertellen … “Ik voelde me beter uit zulke gedachten, ik ging naar de baas, overgesproken-alles bleek niet zo totaal slecht en oneerlijk te zijn als ik me voorstelde. Ik ben gekalmeerd “.

Het was een communicatieproces tussen een persoon met zichzelf – een interne dialoog. Het eerste deel ervan was een reactie op een ongunstige situatie – een ergernis dat er geen verwachte reactie op het resultaat was. De tweede is een bron, constructieve reactie op wat er gebeurt en de toestand ervan, die later leidde tot positieve veranderingen in de externe wereld – een gesprek met de leider, waardoor de situatie is verduidelijkt.

Helaas ontwikkelen onze gesprekken in dergelijke omstandigheden zich vaak met ons volgens een nadelig scenario: we vallen in pessimisme, zelfkritiek en verergeren een gevoel van angst.

Hoe u een interne dialoogbron kunt maken?

1. Let op uw psychologische tekorten (moeilijk te ervaren staten). In de interne dialoog klinkt de behoefte aan ondersteuning meestal als: “Ik schaam me”, “ik begrijp het niet”, “ik was aangezien”, “ik voel me slecht”, enz.D.
2. Probeer uw ervaringen te beantwoorden. De belangrijkste reden voor het verlies van mentaal evenwicht is te wijten aan het feit dat onze ervaringen ofwel onbeantwoord blijven of vergezeld blijven van kritische en pessimistische uitspraken: “Ik heb me vergist. Hoe kon ik? Ik heb het altijd verkeerd. “
3. Buitensporig zijn in hun steun. Er is niemand alleen zin die in alle gevallen zou werken. Bedenk 2-4 antwoorden op uw ervaringen, dus u zult meer kansen hebben om uw toestand te veranderen.
4. Neem contact op met de afbeelding. Stel jezelf de vraag: “Wat zou mijn vriend/psychotherapeut/lao-tzu hierop zeggen?»Het is veel gemakkelijker om interne spraak te beheersen als u de afbeelding gebruikt. Probeer jezelf mentaal voor te stellen in de plaats van de persoon die je vertrouwt, en probeer jezelf op zijn gezicht te beantwoorden.
5. Ondersteun uzelf op verschillende niveaus. Vaak vereist de probleemsituatie ons uitgebreide herstructurering: het is belangrijk voor ons om gevoelens, gedachten en acties te transformeren. Houd het in gedachten wanneer u een ondersteunende zin construeert.

Elk intern werk dat verband houdt met de herstructurering van het beeld van gedachten en de vorming van een nieuwe gewoonte vereist tijd. En als je in eerste instantie naar de gebruikelijke negatieve interne monoloog ‘gaat’, wanhoop dan niet. Doorgaan met deze praktijk, zul je na verloop van tijd positieve veranderingen opmerken.